Τετάρτη, Μαρτίου 30, 2005

γεύση μέντας



Originally uploaded by Luke Robinson.

Δευτέρα, Μαρτίου 28, 2005

Νύχτα φωτεινή



Πανσέληνος στη Ζαρούχλα,τα χιονια λιωνουν,τρέχουν τα ποτάμια,μαλακωνει η ψυχή,τα προβληματα της πόλης καθονται στην ακρη,θυμασαι πως ειναι
ν'αγαπάς την ζωη .

Δευτέρα, Μαρτίου 21, 2005

Τα μαγικά της άνοιξης






Κάθε βράδυ αυτές τις μέρες στον κηπο βιάζονται τα νεαρά φυλλα να πεταχτουν
απ'τα κλαρια ,η χελώνα μου ξυπνάει σιγα-σιγα ,οι καμπιες κανουν παρελασεις,
τα μπουμπούκια ολη τη νυχτα ψαχνουν το χρωμα που θα παρουν το πρωί.


Κυριακή, Μαρτίου 20, 2005

χαμένη φωτοτυπία

Κάποιος μου εδωσε πριν απο μήνες αυτο το κείμενο σε φωτοτυπία ,
αποδίδεται στον Μάρκες,η φημη τον θελει να ειναι βαρειά αρρωστος,
καπου αλλου το εδωσα κι εγω,το έχασα μεχρι που το βρηκα ενα βραδακι Κυριακης σ'ενα ελληνικο site,δεν θυμαμαι σε ποιό.
Copy-paste ...Iδού:

Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.
Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι’αυτό που αξίζουν, αλλά γι’αυτό που σημαίνουν.
Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!
Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.
Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ’ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρια μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ’αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...
Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.
Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους... Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.
Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ’αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.
Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ’αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’έβλεπα να βγαίνεις απ’ την πόρτα, θα σ’αγκάλιαζα και θα σού ‘δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ’έβλεπα, θα έλεγα "σ’αγαπώ" και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.
Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ΄θελα να σου πω πόσο σ’αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.
Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι’ αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν’το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις "συγνώμη", "συγχώρεσέ με", "σε παρακαλώ", "ευχαριστώ" κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.
Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ’ τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα.


Τρίτη, Μαρτίου 15, 2005

το μεγάλο ψάρι



picture originally uploaded by meredisu.



Ηταν τοτε που ειχαμε παρει την αποφαση να ψαρευουμε,να μαθουμε τα κολπα που ξερουν οι παλιοι καλοι ψαραδες ,να νοιωσουμε τη χαρα της στιγμης που τραβας την πετονια και νοιωθεις το βαρος του ψαριου που σπαρταραει.
Ξεκινησαμε που λες μ’αγριες διαθέσεις και περιεργως το πραγμα δεν πηγαινε ασχημα ,κάθε μερα ολο και προοδευαμε ,κάθε μερα ολο και πιο πολύ σιγουρευομασταν πως θα φερουμε πανω τα μεγαλα ψαρια.
Στελναμε γραμματα στο σπιτι με χαιρετισμους και γλύκες για ν'απαλυνθεί ο πονος του χωρισμου,της εγκαταλειψης,αλλα απ’τη μια μερια κι εμεις δεν πολυνοιαζομασταν που τους ειχαμε παρατήσει ,κι εκεινοι ουτε που διαβαζαν τα γραμματα μας ,τα επεστρεφαν χωρις καν να τα ανοιξουν περιφρονημενα ποιος ξερει από τι πεισματα και προσωπικους εγωισμους. εμποδισμενα κι αδιαβαστα.
Μυριζε ο αέρας της θαλασσας μεθυστικα ,ηταν μεσημερι η καταλληλη ωρα σ’εκεινες τις θαλασσες να ψαρευεις ,πιαναμε τα καλυτερα σημεια κι αμολουσαμε την πετονια μας μ’αγκιστρια διχως δολωμα να μην πονηρευτούν τα ψαρια,αυτό ηταν το κολπο μας ,αφηναμε τα αγκιστρι διχως δολωμα.Εκεινα που ειχαν συνηθησει στις ευκολες απατες των ψαραδων παραξενευονταν με τα σκέτα αγκιστρια και τα πιανε φαινεται η περιεργεια κι ο προβληματισμός πώς είναι δυνατον .
Μεχρι που απ’τις αμφιβολιες αρχιζαν να τσιμπουν το γυμνο αγκιστρι κι εμεις τοτε τραβαγαμε με δύναμη και σιγουρια και παντα πετυχαιναμε να τ’ανεβασουμε
Ειχαμε πια τη σιγουρια του νικητη,πιαναμε ψαρια πολλα, μεγαλα παραξενα κι αναστατωμενα για το πώς συμβαινει να πιαστουν από αγκιστρι διχως δολωμα ,τοσο απλο ηταν το κολπο μας όμως απολυτως πετυχημενο που δεν ξεραμε τι να κανουμε τα τοσα ψαρια που μαζευαμε ,τα τοσα παραξενα ειδη που δεν τα’χαμε ξαναδει ουτε διανοουμασταν πως υπαρχουν στις θαλασσες μας.
Κυριως εκεινα τα πελωρια που μας κουραζαν μεχρι να τα τραβηξουμε εξω και σπαρταρουσαν με τις ωρες στην αμμο μ’ένα μουγκρητο σα να κλαινε ,δεν τα τρωγαμε αυτά απλως τα θαυμαζαμε για το μεγαλο τους μεγεθος και τον τραγικο τροπο που θρηνουσαν εξω απ΄το σκοτεινο νερο τους,
Μια μερα που πιασαμε ένα Γουλιανο,ετσι ειχαμε ονομασει το πελωριο ψαρι ,ειπαμε να του ανοιξουμε την κοιλια να δουμε τι τρωει.
Μεγαλη αναστατωση και τρομαρα πηραμε γιατι σκιζοντας τη μεγαλη κοιλια ειδαμε ανθρωπους ζωντανους μεσα, σταυροκοπιομαστε ,τι παραξενο παλι εινα αυτό,
τους μιλουσαμε δεν απαντουσαν ,καθοντουσαν σ’ένα παγκο ετρεμαν και δεν μιλουσαν,
- Από πού ειστε αδερφια?
- Ειμαστε από μακρυα
- Από πού…? μιληστε ,μη φοβαστε δεν θα σας πειραξουμε

Μυριζε το χνωτο τους αχορτασίλα και βιολεττες ,
- από πού ειστε ,πως βρεθηκατε μεσ’το ψαρι?
Κοιταχτηκαν μεταξυ τους πηραν την αποφαση να μιλησουν .
Δεν ηταν ζωντανοι ηταν ψυχές που θελαν να ταξιδεψουν λιγο ακομα στο κοσμο των ανθρωπων
- Μην ψαρευετε γουλιανους ,μπορει να κουβαλουν ψυχές,
Καναμε το σταυρο μας,
Χαιρετησαμε αφησαμε τα ψαρικα, τις πετονιες όπως ηταν στην ακροθαλασια και δεν ξαναγυρισαμε στο ψαρεμα.
Επιστρεφοντας στο νοικιασμενο δωματιο ακουγα γελια και τραγουδια στο νησι γλεντουσαν πολύ το καρναβαλι,
Δεν βγηκα εξω,καθισα να ξαναγραψω ένα γραμμα στο σπιτι να με συγχωρεσουν που εφυγα ετσι χωρις ειδοποιηση και τους αφησα μονους κι ερημους.


Κυριακή, Μαρτίου 13, 2005

πωλητής χαρταετών



.

Τελευταία Κυριακή απόγευμα ,Ηλιούπολη ,θλιμένος πωλητής,μπλε φορτηγό,παγωμένη λιακάδα.

Σάββατο, Μαρτίου 12, 2005

Το κίτρινο του Μαρτίου



.

κίτρινες μαργαρίτες ή το βούισμα της άνοιξης

Παρασκευή, Μαρτίου 11, 2005

ψυχοσάββατα

Του είπε πως τα ψυχοσάββατα γυρίζουν οι ψυχές των πεθαμένων που πεθυμήσανε να μας επισκεφτούν ακομα μια φορα, και έρχονται ομάδες-ομάδες και μπλέκονται με τους μασκαράδες τα βράδια στ’αποκριατικα γλέντια και φοράνε μάσκες να μην αναγνωριστουν,γελουν και κλαινε για τον κοσμο που χασανε,γι’αυτά που δεν ζήσανε όσο ζούσαν
Του είπε πως οι γιαγιάδες με τα κόλλυβα πανε στα νεκροταφεία να μαλακώσουν τις ψυχές αυτών που έχουν χασει,να τους ηρεμήσουν εκει που είναι να μη ζηλευουν,να περιμενουν με υπομονη ,χωρις ανθρωπινες αγωνιες, τον μεγάλο σκοτεινο ουρανο της αιωνιότητας να φεξη,να φωτίσει.

Τετάρτη, Μαρτίου 09, 2005

η νύχτα κατεβαίνει



Originally uploaded by tutankhamun.

το δικαίωμα των ξεχασμένων ιστοριών

Τα κρατας μεσα σου και τα μικραινεις για να χωρεσουν ,
γινονται μικρα κι ανακατευονται, θολωνει το τοπιο της μνημης ,
αισθάνεσαι κάπου-κάπου μια γευση,όμως δεν ανεβαινει τιποτε να ενοχλησει ,
μια εντυπωση που δεν είναι με λογια,μονο μια μακρινή αισθηση.
Καποια στιγμη μερικά σα να μπαινουν σε σειρά , πεταγονται στο φως της μερας,και τα βλεπεις ,....υπηρχαν αυτά? αναρωτιέσαι. Καταλαβαίνεις ότι υπάρχουν κιαλλα πολλά που αν βρουν τη σειρά τους θα διεκδικήσουν το δικαιωμα να τα θυμηθεις να τα ζωντανεψεις ,να είναι οι ιστοριες σου.

Κυριακή, Μαρτίου 06, 2005

Χαρταετός και ουρανός




.

Πέμπτη, Μαρτίου 03, 2005

στo ίδιο φανάρι

Είναι το μαγαζί τους ,μάλλον και το σπίτι τους ,
ο πακιστανός που καθαρίζει τζάμια όταν δεν εχει κίνηση κάθεται στο παρτέρι δίπλα κανει σχέδια με χαλίκια στο χωμα,ρεμβαζει προς την μεριά της ανατολής .
Ο γεροντάκος ,μαλλον ελληνας ,πλησιάζει τους οδηγούς για να ζητήσει βοήθεια, καινούργιος θιασώτης,το βλέμμα του δείχνει μιαν ήρεμη οδυνη.
Ο άλλος πακιστανός με τα λουλούδια εχει πάρει τον αέρα της δουλειάς ξέρει να κάνει γρήγορο χιούμορ με τους οδηγούς,.. θα πάρουν λουλούδια για την συζυγο?
Καθολου δεν παρεξηγεί αν δεν αγοράσεις κάνει μιαν ελαφρά υπόκλιση ευχαριστώντας είτε πήρες λουλούδια είτε δεν πήρες.

Τετάρτη, Μαρτίου 02, 2005

Ομπρέλλες

Ο καιρός με πείσμα προσπαθεί να γκριζάρει τις πρώτες μερες του Μαρτίου αλλα δεν σκεφτηκε οτι υπαρχουν και χρωματιστες ομπρέλλες!



Originally uploaded by tinyjudas.

eXTReMe Tracker