δωσε ρυθμο ν'αρχισουμε

ΠΑΙΞΕ ΤΟ ΝΤΕΦΙ ΣΟΥ ΝΑ ΤΟ ΧΟΡΕΨΩ ΤΩΡΑ,ΑΠΟΨΕ ΔΕ ΝΥΣΤΑΖΩ ,
ΔΕΝ ΕΧΩ ΝΑ ΠΑΩ ΠΟΥΘΕΝΑ,
ΠΑΙΞΕ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΣΟΥ ΕΣΥ ΚΑΙ ΜΕΧΡΙ ΝΑΡΘΕΙ ΤΟ ΠΡΩΙ ΘΑ ΔΟΥΜΕ ,ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΠΟΛΕΙΣ ΜΑΚΡΥΝΕΣ,ΠΑΙΧΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΣΟΥ,
ΑΥΤΗ Η ΝΥΧΤΑ ΓΛIΣΤΡΑΕΙ ΑΜΜΟΣ ΜΕΣΤΑ ΔΑΧΤΥΛΑ,ΠΑΙΞΕ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΣΟΥ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΠΟΥ ΜΑΣ ΒΓΑΖΕΙ ,
ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΠΕΘΑΜΕΝΟΙ ΑΔΕΙΑΝΟΙ ,ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΟΝΕΙΡΟ ΔΕ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ,
ΤΟ ΓΛΕΝΤΙ ΜΗ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ,ΠΑΙΧΤΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΣΟΥ ΚΑΙ
ΜΗ ΠΑΡΕΞΗΓΕΙΣ ΑΝ ΧΥΝΟΜΑΙ ΜΕΣ ΣΤΙΣ ΣΤΡΟΦΕΣ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΠΕΦΤΟΥΝ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΜΟΥ ΣΤΗ ΣΚΟΝΗ ΤΩΝ ΠΑΛΙΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΚΑΙ ΧΑΝΟΝΤΑΙ
ΚΟΥΡΕΛΗΣ ΚΑΙ Μ’ ΟΥΡΑΝΟ ΓΑΛΑΖΙΟ ΝΑ ΜΑΙ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΑΥΡΙΟ ΤΟ ΠΡΩΙ
ΣΑΣ ΠΑΙΡΝΩ ΑΠΟ ΠΙΣΩ ΚΑΙ ΜΕ ΣΤΙΧΑΚΙΑ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΑ ΓΕΛΙΑ ΚΑΙ ΣΑΧΛΑΜΑΡΕΣ ΔΑΚΡΥΑ ΦΩΝΕΣ
ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ ΔΕΝ ΣΑΣ ΤΡΟΜΑΖΩ,
ΔΩΣΤΕ ΡΥΘΜΟ ΝΑ ΜΑΓΕΙΡΕΨΩ , ΝΑ ΚΥΝΗΓΗΣΩ ΜΙΑ ΣΚΙΑ,
ΝΑ ΤΟΝ ΠΕΡΑΣΩ ΤΟ ΧΕΙΜΩΝΑ,
ΑΧ ΝΑ ΜΟΥ ΛΙΩΣΕΙ Η ΠΑΓΩΝΙΑ ,
ΚΙ ΑΝ ΠΑΙΖΕΤΕ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ ΣΕ ΑΠΑΛΗ ΑΜΜΟΥΔΙΑ,
ΝΑ ΥΠΟΣΧΕΘΩ Ο ΜΠΑΓΑΣΑΣ ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΑ, ΤΡΕΛΟΥΣ ΧΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΡΕΤΕ,
ΚΙ ΑΝΕΜΕΛΑ ΝΑ ΣΑΣ ΚΟΥΝΑΩ ΤΟ ΜΑΝΤΗΛΙ,
ΑΝ ΠΑΤΕ ΒΟΛΤΑ ΤΟ ΠΡΩΙ ΝΑ ΡΘΩ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΜΕ ΔΥΟ ΞΕΓΥΜΝΩΜΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ,
ΝΑ ΡΘΩ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΣΑΣΤΙΣΜΕΝΟΣ ΚΟΥΡΕΛΗΣ ΜΕ ΜΟΥΔΙΑΣΜΕΝΗ ΤΗΝ ΑΦΗ,
ΠΑΜΕ ΟΠΟΥ ΠΕΙΤΕ ΝΑ ΞΕΘΩΡΙΑΣΟΥΜΕ ΝΑ ΚΥΛΙΣΤΟΥΜΕ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΤΟΥΜΕ ΣΤΟ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ ΠΡΩΙΝΟΥ
ΠΑΙΧΤΕ ΤΟ ΝΤΕΦΙ ΣΑΣ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΗ ΜΑΙΜΟΥ ,
ΔΩΣΤΕ ΡΥΘΜΟ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ.
ΠΑΙΞΕ ΤΟ ΝΤΕΦΙ ΣΟΥ ΝΑ ΤΟ ΧΟΡΕΨΩ ΤΩΡΑ, ΑΠΟΨΕ ΔΕ ΝΥΣΤΑΖΩ ΚΑΙ ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΩ ΔΕΝ ΕΧΩ.
ΔΩΣΕ ΡΥΘΜΟ ΝΑ ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ.

(ακούγονας Μr Tambourine man-Bob Dylan)

Παλιά αλληλογραφία: "Το βραδυ αραιώνω"

Αργα-αργα(ειναι μολις απογευμα) ανακαλυπτεις πως ειναι ωρα να αρχισει να γραφεται ο επιλογος,αλλα λογια δεν θα προσθεσεις στην πλοκη,αυτην την τοσο απλη,τοσο ιδια με αλλες που προηγηθηκαν,τοσο ιδια με αλλες που θα συμβουν σε αλλους,ειναι ωρα να βγεις απο την παυση σου να μαζεψεις τα λιγοστα ρουχα σου να φορεσεις το τρυπιο καπελλο να βγεις εξω στο δρομο που βεβαιως εχουν χαθει οι φιλοι ,εχουν προσπερασει οι φιλες,να βγεις εξω στην πολη ας πουμε εννια το βραδυ,φυσάει, τα παιδια γυρνουν απ τα φροντιστηρια,οι συνταξιουχοι απο την χαρτοπαιξια του καφενειου, να εφευρεις μια διαδρομη αναγκης μασωντας τσιχλα,μια διαδρομη να φυγεις χωρις να το πολυσκεφτεις,να φυγεις με την ελαφροτητα της ζωης σου μοναδικη αποσκευη.Διαλυεται το εκει δεν υπαρχει ουτε το εδω,δραπετευεις απο το εκει και το εδω ,δεν εισαι εσυ πια, αλλαζεις επιδερμιδα και πουκαμισο,απολυεσαι απ'την παλια ζωη,δεν εισαι εσυ που ησουν,ξεφευγεις κι απ'τον εαυτο σου,δεν θες ,αρνεισαι,αραιωνεις ,γελας με την αρνηση τους(αρνηση της) εκεινη την σιγουρη εκεινη την συνηθισμενη,δεν σε νοιαζει που ακουγεται ακομη ο ηχος της ο ρυθμικος,που καπου ακομα χτυπαει το σφυρι της. Ειναι καλη η αρνηση γιατι σε αραιωνει σε κανει σκια μεσ'τη νυχτα,σε κανει παιδι του δρομου,μια ακομα αρχη καποτε θα ερθει ,μη με ψαξεις ουτε εδω ουτε εκει.(6-5-2006)