Δευτέρα, Ιανουαρίου 31, 2005

πες μου βιβλίο μου

Ολα μπορει να εχω καταφερει να τα σβησω,ολα μπορουν να λυγισουν στην ξηρασια των ημερων,να ξεχασω να δω τον εαυτο μου το πρωι στον καθρεφτη,ν’αγνοησω τ’ονειρο που ειδα το βραδυ,να μη βλεπω πια κανενα ονειρο,να βλεπω τους ανθρωπους γυρω μου σαν σκιες ,να μην υπαρχουν να μη πονουν να μην νοιωθουν,να μην κανω ονειρα να μη θελω τιποτα,να μη νοιωθω τιποτα,να μην ξερω γιατι αυριο πρεπει να σηκωθω,να πλυθω να φορεσω πουκαμισο και παντελονι.
Ολα αυτα μπορουν να σου συμβουν ,αν ομως εχει ξαστερια κι αντικρυσεις το φεγγαρι να φωτιζει , να ηλεκτριζει τον ουρανο , καθως οδηγεις επιστρεφοντας σπιτι κουρασμενος διχως εμφανη σκοπο και στοχο,τοτε ξαναρχιζεις και τσιμπιεσαι απ’τη
γοητεια του ,νοιωθεις μια ζηλεια,μια ορεξη να ζησεις να δρασεις να νοιωσεις να τιναχτεις ν’ακουμπησεις ενα ονειρο,ποιο ονειρο?ποιο παραμυθι?
Ποιον ηλεκτρισμο να σε δονησει?
Βοηθησε με να ψαξω να βρω τι θελει να μου πει ,τι μαγειρευει το φεγγαρι,
βοηθα με βιβλιο μου.

5 Comments:

At 3:25 μ.μ., Blogger Ioulita said...

Απογοήτευση αποπνέουν τα λόγια σου και μαζί μια αισιοδοξία που ξεπροβάλλει εκεί που δεν την περιμένεις, γι'αυτό και είναι τόσο όμορφη και δυνατή...

 
At 9:15 μ.μ., Blogger elpinor said...

Αναμεσα στο γκριζο αναβουν ποτε-ποτε σπιθίτσες που πρεπει να τις συντηρεις και να προσεχεις μη σβησουν,με μουσικες και βιβλια και ιστοριες .Κυκλοφορεις μεσα σε παγωμενους δρομους,παγωμενες γειτονιες κανοντας συλλογη απο σπιθες αισιοδοξιας.

 
At 9:18 μ.μ., Blogger elpinor said...

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

 
At 2:23 μ.μ., Blogger Ioulita said...

Είδες την ταινία Amelie?
Αν ναι, πώς σου φάνηκε?

 
At 12:11 π.μ., Blogger elpinor said...

Οι πρωτες σκεψεις ηταν "γλυκια ιστορια ομως λιγο αφελης, σαν καρτουν" ,καθως περναει ο καιρος αυτο που μενει σαν αναμνηση ειναι πιο γοητευτικο απο την πρωτη εντυπωση :ανθρωποι που ξεφευγουν απο τη μιζερη καθημερινοτητα δινοντας τη μαχη της στοργης.

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home

eXTReMe Tracker