περι κυριακάτικης νύχτας

Το βραδυ της Κυριακης! Δε στρωνουμε το τραπεζι,δεν ετοιμαζουμε πραγματικο δειπνο.Ολοι μας,ο ενας μετα τον αλλον,παμε στην κουζινα να ψαχουλευουμε εδω κι εκει κατι να τσιμπησουμε,φοραμε ακομη τα κυριακατικα μας.οι φιλοι εφυγαν μολις πηγε εξη η ωρα. Εχουμε ολο το βραδυ στη διαθεση μας.Γεμιζουμε την μπανιερα με νερο. Κανουμε ενα αληθινο κυριακατικο μπανιο,με αφθονο γαλαζιο αφρο,εχοντας πολυ χρονο ν’αφησουμε τη σκεψη μας να ταξιδεψει αναμεσα σε δυο αφρωδη–θολα Τιποτα.Ο καθρεφτης του μπανιου θολωνει κι οι σκεψεις λιωνουν.Κυριως δεν σκεφτομαστε την εβδομαδα που τελειωνει ,ακομα λιγοτερο εκεινη που θ’αρχισει....Η σκεψη μας ταξιδευει αλλου,μερικες φορες μεχρι τα παιδικα μας χρονια,με νεφελωδεις αναμνησεις απο νωχελικους περιπατους ,με φοντο σχολικα αγχη και φανταστικους ερωτες.Νιωθουμε τις θυμησες να μας διαπερνουν.Αυτη η ψυχικη διαταραχη που μας κυριευει ξαφνικα,αυτη η απαλη μελαγχολια,που επιστρεφει οικεια,ειναι δυνατη σαν καλοκαιρινη βροχη-ειναι το βραδυ της Κυριακης.

(Αποσπασμα απο το βιβλιο του Φιλίπ Ντελέρμ « Η πρώτη γουλιά της μπύρας»)



Ενα τραγουδι λεει «δεν θελω να πικραινεσαι τις Κυριακες τα βραδια,
χωρις αυτη τη σκοτεινια τα χρονια μενουν αδεια»


Βραδυ Κυριακης -μελαγχολια
------------------------------
Η αγωνια για το Σαββατοκυριακο που γραφει οριστικα τελος ,
κι εκεινη η απειλητικη νεα βδομαδα με αυστηροτατο υφος σε περιμενει ν’αποδειξεις
για πολλοστη φορα ποσο χρησιμος κι αποδοτικος κι αποτελεσματικος εισαι......Προτιμω χιλιες φορες το πρωινο της Δευτερας που ηδη κολυμπαω στο κρυο νερο της καινουργιας βδομαδας παρα την «σκοτεινιά» του βραδιου της Κυριακης.