μικρός ξιφομάχος

Originally uploaded by bb_doll.

Είδα ενα ονειρο πως ημουν ο μικρος ξιφομαχος ,με τη ρομφαια της στοργης στο χερι κι επρεπε να πολεμησω γι’αυτην την στοργη,ειχα βγει στους δρομους κι ημουν ικανοποιημενος και πληρης ,κι ας χιονιζε κι ας έβρεχε κι ας πλημύριζε απονιά και μίσος η Αθήνα . Θα βγαινα εξω τη νυχτα να τα παλεψω οπου τα εβρισκα,να περιπολώ για τους απελπισμενους ,τους δεμένους,τους πολύ απελπισμενους ,τους πεταγμένους στα σκουπίδια.Λεει δεν ειχα στο μικρο μου σπιτι ούτε έπιπλα ουτε καθρεφτες,δεν μ’ενοιαζε πώς μοιαζω, μονο να κοβω δεσμα με το σπαθι μου,να χωνομαι μπροστα στον κινδυνο και να τα καταφερνω . Κι ειχα επισης μια μεγαλη αμνησια δεν ηξερα ποιος ειμαι (αυτο καθολου δεν ηταν ενοχλητικο), ειχα εναν αδιορατο φοβο για τους καθρεφτες (..αυτοι ισως ηξεραν κι εγω δεν ηθελα να ξέρω;)
Παλευα λοιπον τις νυχτες κι εσκιζα με το σπαθι μου τα μαυρα σκοταδια, χαμογελούσα ,αγρίευα,ένοιωθα ματαιο τον φόβο η τον τρόμο, μεχρι εκείνο το βράδυ στην Ιπποκράτους ,σ'ενα καφενειο , ειδα δυο φιλους παλιους σ’ενα τραπεζι ,δεν θυμομουν τα ονοματα τους,με κοιταξαν δεν με χαιρετησαν,στον μεσα τοιχο του μαγαζιού υπηρχε καθρεφτης κι ειδα τον εαυτο μου ,πώς τρομαξα..,τι προσωπο ακατεργαστο και θηριωδες,Πώς η αγαπη που εξασκω δεν φαινεται στο προσωπο μου? Γιατι να μοιαζω τοσο μ’αυτους που θελω ν’αποκρούσω?