The same old fears

Οταν νυχτωνει ,κι εγω δεν εχω ξυπνησει απ'τον υπνο του μεσημεριου.
Αχ το σκοταδι μανουλα μου,
αχ το φορεμα σου ειναι μωβ δυστυχισμενο,
την ωρα που ξεκουμπωνεις στο χωλ τη φουστα και κλαις το ημερησιο μας πενθος,
φοβαμαι το σκοταδι μανουλα,
κι ηρθε το Πασχα ,πλησιασαν στο τοπίο τ'απεναντι χωριά,με πομπές
αγίων,με λαμπαδες αγνων παιδιών,τρεχω προς την εφηβια των
ονειρων,καλυπτω τις ρυτίδες
με πασχαλινες βομβίδες,με φιλιά αγαπης ενώ στο βάθος του απογεύματος
παραμονεύει η νύχτα,
με τα νύχια,η νύχτα με τα νύχια της γαμψά.