Παρασκευή, Απριλίου 08, 2005

φούσκωνε η μουσική στο Palenque



picture from SMeaLLuM.


Ο κοσμος δεν πολυβγαίνει πια .Στα λιγα μισο-άδεια μαγαζια, που επιμένουν να στέκονται τις καθημερινές, καμιά φορα εκτυλίσσονται νύχτες μαγικες.
Η νταμα μαθαινε το συνοδο της πώς να χορεύει με το σωμα, με τα χέρια, με τους ωμους,με τους αγκώνες ,με την ψυχή,του έλεγε πως οι ψυχες των ανθρωπων μπορουν να καθαρίσουν με τανγκό και αγάπη,να πάνε με τη μεριά των αγγέλων επι γης.
Το τανγκο γεμιζε τον χώρο,μόνο δυο ζευγάρια χορευαν και μερικοί στον πάγκο του μπαρ συζητούσαν.
H μουσικη φούσκωνε μέσα στο άδειο μαγαζι,μια μουσικη γι αδειους δρόμους ,γι άδεια μπαρ,γέμιζε άδειες ψυχές,εγραφε στα χείλη πονεμένα παράξενα χαμόγελα.
Μετα καθως πλησίαζαν τα μεσάνυχτα κι αυτης της Πεμπτης πηρε σειρά ενα συγκροτημα salsa με τον βενεζουελάνο τραγουδιστή που ειχε βγει απο κλασσικά εικονογραφημένα προ αμνημονεύτων χρόνων,μ’εκείνο το ανέφελο κέφι της εφηβικής ηλικίας που δεν θέλει να σκοτίζεται για το βάθος του πεδίου.

3 Comments:

At 3:07 μ.μ., Blogger Magica de Spell said...

Το tango...
Τα βράδια αυτά στο palenque που έζησα πριν χρόνια...
Το tango μου άφηνε πάντα μια ελπίδα, οτι δεν έφταιγε που δεν ήξερα τα βήματα και δεν χόρεψα καλά στη ζωή. Εφταιγε που δεν είχα καλό παρτενέρ. Που καμμιά αγκαλιά δεν με κράτησε τόσο σφιχτά και τόσο αποφασισμένα, όσο στο χορό.
Ξανάκανα μια προσπάθεια να συνεχίσω τα μαθήματα πρόσφατα. Την παράτησα. Αυτός ο χορός, μαθαίνεται μόνο από ερωτευμένους.

 
At 9:47 μ.μ., Blogger Sofia said...

Τι μου θύμησες τώρα - με τον πόνο μας παίζεις μου φαίνεται. Αναντικατάστατο αυτό το Palenque! Σε κάθε επιστροφή μου στην Ελλάδα είναι υποχρεωτικό!

 
At 1:44 μ.μ., Blogger Ioulita said...

Σε σκεφτόμουν χτες. Έβλεπα κάτι παλιά video-clips των μαθητικών μα χρόνων. Γύρισα πίσω, σε εκείνα τα πάρτυ που πήγαινα καλεσμένη, των συμμαθητών. Όταν ερχόνταν η ώρα των blues, κανείς δεν με ζητούσε σε χορό. ΔΕν κατάλαβα γιατί. Τότε έλεγα γιατί δεν είμαι όμορφη, τώρα σκέφτομαι ότι μάλλον εγώ δεν το ήθελα...φοβόμουν....δεν ξέρω. Ίσως...
΄ΤΗν ώρα που άρχιζε το τραγούδι άρχιζε και το χτυποκάρδι μου. Θα έρθει κανείς να με πάρει από το χέρι; Κι αν δεν είναι "Εκείνος; Πώς χορεύουν ένα blues; Τι λένε όταν χορέυουν;"...Και με αυτές τις σκέψεις ο χορός τελείωνε, τα φώτα άναβαν, αναστέναζαν όλοι, καθένας για διαφορετικούς λόγους, και άρχιζε η "μπουκάλα".

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home

eXTReMe Tracker