ρακενδυτες ιστοριες

photo by alba.

Φευγω ταξιδι ,οχι μακρυα ,εδω γυρω θα ειμαι, μεσα στην ιστορια σου που μολις μου διηγηθηκες ,
αυτη που λες καθε μερα ,
αυτη που μου ψιθυριζεις στ'αυτι τα βραδια με το καληνυχτα.
Παω να ψαξω εκεινη την αλλη ιστορια την τρομαγμενη την σπαρταριστη ,
εκεινη που κρυβεται στα σκοτεινα της ιστοριας σου,
με τις λεξεις και τα χρωματα που δεν λεγονται,
με τα αισθηματα που δεν πρεπει να εμφανιστουν,
τα λογια που αποφυγες να πεις ή αποφυγα ν'ακουσω
και στεκονται ακινητα στα συνορα μας τις αδοξες ωρες,
την ωρα που πεφτει ομιχλη σιωπη και δεν μιλαω και δεν μιλας .
Αχ εκεινες οι λαθραιες λεξεις που ειναι αλλη ζωγραφια ,αλλες εικονες,αλλη ενταση ανομολογητη,
Ψαχνω μιαν αληθεια που ειναι σαν φτωχια συγγενης , απ'ολο το σοι κατατρεγμενη,
ευτελισμενη και καπου ξεχασμενη,
Μιαν ιστορια με τις λεξεις που δεν γλιστρησαν απ'τα στοματα μας.
Ψαχνω την αλλη ιστορια την τρεμαμενη την υπονοουμενη την στριμωγμενη και ανειπωτη.
Μιλαει για τις στιγμες που δεν τις κατατασει η μνημη ,τις στιγμες που ξεχασαμε κι επεσαν στο βυθο .
Ειναι ακομψο ως κυνικο ν'ανασυρθουν,κι αν καποτε συμβει σ'αφηνουν θεογυμνο στα ματια του αλλου.
Ιστοριες που σπανε σε μικρους κοκκους θλιψης κι απλως σκονιζουν το προς τα πισω τοπιο .
Πηρα λοιπον ενα απογευμα την αποφαση να περασω απ’την παλια γειτονια εκεινη την αδικημενη,
δικη σου ή δικη μου,να δω τα απλωμενα ρουχα στις αυλές ,να μυρισω τα απονερα απ’τις κουζινες
Θα καπνιζουν οι ξυλοσομπες, μια μυρωδια οπως σ' εκεινο το σκοτεινο ψιλικατζιδικο της Καγιανης,
θα χτυπησω δυο ελαφρους χτυπους στην ξυλινη πορτα και θα πω απλως : «γεια σας, ηρθα»,
τα χαμογελα θα ειναι συγκρατημενα στην αρχη ,αρκετα βλεμματα θα κατευθυνονται στο πατωμα ,
καπως σαν να φταιμε που υπαρχουμε ,που υπαρχει αερας για τις νοθες σκεψεις,για τις λαθραιες υπαρξεις,
κατι βραζει στην κουζινα και θα στειλει το παιδι να φερει κρασι απ’το μπακαλικο απεναντι,
«πεθυμησα εκεινα τα λουκανικα της κυρα-Χρυσουλας» ειπα,
«Θεος σχωρέστον τον Κυρ-Παναγιωτη,θυμασαι ποσο του αρεσαν ;» μου απαντησε,
ηπιαμε δυο ποτηρακια κρασι ,την κοιταξα κλεφτα στα ματια
μετα ζητησα να ξαπλωσω στο ντιβανι του διαδρομου ,νυσταζα πολυ,ηθελα να κοιμηθω ,βλεπουμε μετα.
Ενοιωθα μια πικρα στο στομα μου ,ειχε προστεθει κι η γευση της ρετσινας, την ιδια στιγμη απ’το βαθος του δρομου ακουστηκε η ξεχασμενη μελωδια της Ραμόνας
Με πηρε ο υπνος.