Τετάρτη, Οκτωβρίου 08, 2008

σιδερωνει στο μεσα δωματιο


Τις μερες μας στο τραπεζι του Θεου ,
Τις τοποθετησαμε με βιασυνη ,
Κι αμοληθηκαμε γι αλλες εκδρομες
Κι αλλα καλοκαιρια,
Ο Θεος πεινουσε για ταξιδια
Μακρυνα κι αγυριστα
Και για παραθυρα φωτισμενα
Κι αγαπη
Σα να παραβιαζονται οι μερες …
Να παλαιψουν με του Θεου την οργη
Σαν αγριεμενα ζωα στο κλουβι
Τι ζητουν
Μονο μια σφαγη τους μενει
Τι ζητουν ,δεν μας λυπουνται
Κι ετσι με τις κραυγες των ημερων
Ερχεται ο Θεος οργιζεται
Και φυσαει στ ασπρα κυπαρισια
Να σου του μαυρου βαρκαρη του φουσκωνει το πανι
Σε βλεπει χαμενο και χαμογελαει
Σε βλεπει ακινητο και ζηταει να σε γοητεψει
Εσυ χαφτεις τις ιστοριες του
Σ αποκοιμιζει ,σε φιλαει,ρουφαει το ταληρο που χες στο στομα σου
Λεει αμοιβη να σε περασει απεναντι
Απεναντι .
Είναι ακομη νυχτα απεναντι,
Κι αν ξημερωσει
Δεν ξημερωνει απ’οσο ξερουνε απεναντι,συνηθως μονο δυει ο ηλιος εκει
Ζαλισμενος ,ηττημενος ,ξευτελισμενος ,δυει.

Χτυπημενος σηκωνεσαι
Τι να κανεις
Το τελος που γινεται αρχη
Αρχη που είναι σαν τιποτα
σαν στα μισα του καλοκαιριου
να γινεται χειμωνας
χιονι με λιακαδα ,
τρικυμια με απνοια
σου ρχεται να ψαξεις να βρισεις τη μανα σου
αν θυμηθεις το προσωπο της
τα ωραιο προσωπο της
με τι ματια να τη δεις
τι λογια να μιλησεις
αν τη βρεις
είναι μια πηγη εκει κοντα
πηγη που γελαει
γελαει με σαλιο ξυνο
Δε γελαει, γρυλιζει .
Μη γελαστεις και πιεις νερο
Μη γελαστεις και σκυψεις
Απ το ασπρο κυπαρισι δεξια
Δεξια προχωρα μεχρι μια λιμνη
Να δεις μια λιμνη
Θα σ εμποδισουν
Αγριοι φυλακες, θα φοβηθης ,
Βγαινουν απ’τα ορυχεια μυρμηγκιές οι φυλακες,
Ουρλιαζουν ,δειχνουν τις λαμες τους,
Σαν εφιαλτης παλι που σε στελνει πισω
Όμως πισω δεν υπαρχει
Το πισω κοβεται και χανεται καλε μου
Εσυ στεκεσαι εκει
Μιλα στους φυλακες και παρακαλα
Για λιγο νερο της λιμνης
Ότι θυμασαι πες το,και ξαναπεστο
Ότι εισαι από ουρανο και γη
Κι ότι σε ξεσκισε η αγαπη με τα γαμψα της νυχια
Μη και βρεθει κανεις να λυπηθη
Να πιεις νερο της μνημης
Να πιεις νερο να μαλακωσεις
Να πιεις το μαυρο φως αγορι μου
Να ρθει η αρχη του τελους
Να αδειασουν τα σπιτια κι όλα τα οικοδομηματα
Να χορτασει ο Θεος
Να σιωπησουν τα όνειρα
Να δεις το μεγαλο σεισμο
Το σκοτάδι και το φως θα γινουν φιλοι .

Σιδερωνει στο μεσα δωματιο
Την γυρευεις στα σκοτεινα απογευματα τριαντα χρονια πριν
Σφιγγεται η καρδια σου ,
Στο νοσοκομειο νυχτωνει ,
αέρας φυσαει την κουρτινα
Μια ψυχη ετοιμαζεται ν αφησει σωμα
Πεφτει ένα κρυο στη γειτονια μου
Κι ερχεται εκείνη η μυρωδια όπως ακριβως πριν τριαντα χρονια.

2 Comments:

At 4:35 μ.μ., Blogger ΝΑΪΑΔΑ said...

η μνημη ερχεται με μυρωδιες...
ερχεται με μια εικονα λιγο ομοια και λιγο διαφορετικη και φωναζει...
φωναζει αυτο που φοβασαι να ακουσεις...
φωναζει σιωπηλα και σου δειχνει μορφες που δεν θες να θυμασαι...η' μηπως θες...;
γυριζεις πισω εκει...εκει που ολα ηταν γνωριμα και τωρα ειναι...
εμειναν ιδια και αλλαξαν πολυ...
σιδερωνει στο μεσα δωματιο...
και η μνημη παιζει παιχνιδια...
και το πηγαδι της λησμονιας μακρια...
κι εγω δεν θελω να ξεδιψασω...
νεραιδενια καλησπερα!

 
At 8:13 μ.μ., Blogger elpinor said...

Την καλη σου διψα χαιρετώ ,ευχαριστώ Ναιαδα.

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home

eXTReMe Tracker