η μάσκα

Αρχαιος πηλος η μασκα μου στα χερια μου τα ξανθά απογευματα
καθως προσπαθεις τη μελαγχολια της μερας σου να σβησεις ,
να εξαγοραζεις χρονο μαζι μου,να νικησεις μαζι μου,
βρισκω τροπο τοτε να σε κανω να παραδινεσαι στην απάτη της σχεσης μας
ουτε που υπολογιζεις τις συνεπειες της βαθειας μου προσεγγισης ,
εκεινη τη στιγμή εγω φευγω απο σενα αφηνω τη μασκα να σου μιλαει
φευγω και λαθρα βυθιζομαι στα σπηλαια της σκεψης σου
να παραβιασω τις οικονομιες του μυαλου σου,
να σπασω τις κλειδαριες σου ,
να σε βλεπω να σε κρυφοκοιτω ,
ανεπαισθητα να σ'εξεταζω αχορταγος ,
να ψαχνω τις κρυφες σου λεπτομερειες που ουτε τις φανταζομουνα ,
ενα τοπιο που την αρμονια του καταπατω
τρεμοντας μη γινω αντιληπτός
σ'ενα λιβαδι ξενο που δεν σεβομαι
κι αλλαζω τις συμβασεις του
αρνουμενος τις απαγορευσεις σου
ψαχνω τις λιρες στις τσεπες σου
ακουω κρυφακουω
τ'αρχαια σου απογευματα
εκει που πας τη μελαγχολια να νικησεις
και γδερνεις φτηνα τον εαυτο σου
επωφελουμαι να κρυφοκοιταξω
κλεφτης να ζωγραφίσω σταλακτιτες θανατους ταπεινωσεις
ν αγγιξω τα παρακάλια σου σ'ομορφους κακάσχημους αγνώστους
να σ'εξεταζω γιατρός αχορταγος
να ανακαλυπτω ασθένειες χάρτες,οδηγίες που δεν ειχα ακολουθησει
δρόμους που κανεις ολομοναχη
το τοπιο σου ν'αλλαζει ν'ανθιζει
να το βλεπω να ραγίζει να βαρυγκομαει ν'αναπνέει
γιατρός ερώτων αναξιος να το γνωρισω να το εξηγησω να το συγχωρησω
μονο να το ποδοπατω να το εμβολιαζω με τα αληθινα μου ματια
να καταργήσω την δικη σου τη δικη μου ισορροπια
φτωχος απατεωνας
δεν εχω αλλη λυση γιατρικο
να φανερωθω εκει που δεν θα πρεπε να ειμαι
βγαζοντας τη μασκα του ξενου
πετωντας την να σπασει
στα βελουδινα πατωματα των απαγορευμενων για μενα δωματιων.