Τετάρτη, Αυγούστου 27, 2008

γραμματα απο ενα φιλο

αγαπητο μου εκει,
σε ειδα στ'ονειρο μου που ειχες θλιψη Κυριακατικη,οχι του απογευματος ,ειχες θλιψη πρωινη,κι εγω να θυμηθω πρεπει να ξαναμιλησω με τη μνημη,να της πω μια καλημερα τελος παντων αμα συναντηθουμε τυχαια στο ασανσερ,αλλα κομπιαζω δεν μπορω να ξαναπιασω σχεσεις μ'εκεινη την μνημη που τσακωθηκα και μ'εβαλε στη θεση μου και ανταλλαξαμε βαριες κουβεντες.
Ειχες λοιπόν εκεινη την διαυγη θλιψη του πρωινου της Κυριακης,τα ηξερες ολα,βεβαιως και τα ηξερες,κι εγω δεν θυμαμαι να σου πω ναι η οχι,αυτο που διακρινω ειναι, πώς να στο πω ,διακρινω την θλιψη σου σαν θριαμβο,σαν κατι μυρωδικο εξυπνο διαυγες ,κρυσταλλο που θα το θυμαμαι και θα συγκινουμαι οσο μπορει καποιος που ειναι εδω να συγκινηθει,να θυμηθει,να τρεξει πισω μπρος,πινω μονο το νερο μου ξαπλωνω στο χαλακι μου μεχρι την ωρα που θα με παραλαβουν οι γιατροι να μου κανουν εκεινη την περιφημη μεταμοσχευση,να παρουν ολο αυτο το εδω με το κοφτερο τους νυστερι,και να μην πω κανενα οχι ,να μην αμφιβαλλω πια, πρεπει να φυγω απο εδω, ζητω απ'τη θλιψη σου βοηθεια.

eXTReMe Tracker