άσπρο - κόκκινο

Light on Red
Originally uploaded by PilgermannBM.

στα σκουπίδια

Oι εργάτες στην παραδιπλανη οικοδομη τη λενε Αγγλιδα,ειναι ξανθια ,πανω απο εξηντα,τους φερνει καφε με μπισκοτα και καμια φορα τους παρακαλει να πανε σπιτι της να την βοηθησουν να κουνησει τα επιπλα,προσθετει οτι δεν εχει ανδρα.."με παρατησε ο ανδρας μου"..,το λεει χαμογελωντας πονηρα,μιλαει ξενικα ,νομιζω ειναι δανεζα,χρονια στην Αθηνα ,τους αφηνει καθε μερα σε μια γωνια κοντα στην οικοδομη πραματα και πραματακια ,ενα παλιο βιβλιο ενα παιχνιδι,ενα μέτρο σε καλη κατασταση ενα μικρο ντουλαπι,ενα χρωματιστο κουτι,τ’αφηνει πρωι-πρωι προτου ερθουν οι εργατες ,δεν θελει να τους προσβαλει ισως ,κανενα καλο παλιο πουκαμισο,μολυβια.Δεν ξερω αν τα παιρνουν,παντως το απογευμα τα μικρα δωρα στην ακρη του πεζοδρομιου δεν ειναι πια εκει.
Δεν ηξερα ποιος τ’αφηνει καθε πρωι σ’εκεινη την ακρουλα μεχρι που την ειδα ενα μεσημερι να ψαχνει στους σκουπιδοντενεκεδες της παρακατω γειτονιας , ξεδιαλεγει οτι αξιζει και τα βαζει σε διαφορες γωνιες μηπως καποιος τα χρειάζεται,το κανει χωρις λογια,χωρις να ψαχνει ποιος τα παιρνει,σιωπηλα σκουπιδοδωρακια , σιωπηλη αγαπη, σιωπηλη αναγκη για επαφη.

λούνα παρκ

Originally uploaded by elpinor.

Ανασκαφή από το 1980

O ήλιος γιόμισε πορτοκάλλια το δωματιο.
Απ’τα χαλιά ξεκόλλησαν πουλια,καθως πε-
τούν ολόγυρα, τα έπιπλα καθρεφτιζουν τις ω-
ραίες τους φτερούγες που διώχνουν μακρυά τον θάνατο.

----

Ενα ψάρι άνοιξε το στόμα του στον ήλιο
που βασιλευε,από τα βάθη του έβγαινε κάθε
φορά αντίς φωνή κι ένα διαφορετικό χρώμα



Δύο μικρά αποσπάσματα από την
«Κρύπτη» του Ε.Χ.Γονατά

Λουλούδι Φεβρουαρίου

unknown flower
niki yokota.

η σιγουριά της άνοιξης

Μια τοση δα ζεστη μυρωδια ηρθε μεχρι τη μυτη μου σημερα το πρωι,Κυριακη κοντα στις στηλες του Ολυμπίου Διός.Πώς μυριζουν οι κιτρινες μαργαριτες μαλλον το βρεμμενο χορταρι,... μαλλον πως μυριζει η λιακαδα,αυτο ηταν μυριζε μια σιγουρη λιακαδα,τελικα οχι τοσο σιγουρη,το απογευμα ηρθε ο χειμωνας χαμογελαστος , ενοιωθε τυψεις,συννεφιασε και καθοταν και μας κοιταζε αμηχανος,δεν τον παρεξηγω,τη δουλεια του πρεπει να κανει κι αυτος.
Χτες το πρωι Σαββατο,βρεθηκα σ’αγνωστη γειτονια, εμπορικος δρομος της Νικαιας,παλι μια νεαρη λιακαδα ,τα σαββατιατικα χνωτα της αγορας,ο κοσμος πινει καφεδες και τριγυρναει,παιρνει ψωμι για το σπιτι,ο φουρνος μυριζει εορταστικη φωτια,απ'το τραζιστορακι ξεχύνονται αμανεδες,εχει λαικη στον παρακατω δρομο ,νοικοκυρες χορευουν, οι μαναβηδες εκστασιαζονται,ροκα σπανακι πορτοκάλια και ζουμπουλια υποσχονται τη σιγουρια της Ανοιξης.

ποδήλατο-ψιλή βροχή

Hταν ατελειωτη πεδιαδα γυρω-γυρω,απογευμα, ψιλη βροχη,μονος ,μακρυα,φανταρος στη Δυτικη Μακεδονια,η θαλασσα μακρυα,το σπιτι μου μακρυα,γυαλιζε ο δρομος τον κιτρινο ηλιο του απογευματος,πηρα ενα ποδηλατο και ετρεχα να χωθω στον οριζοντα της απεραντης πεδιαδας,να χαθω απ’το απογευμα ,απ’τη θητεια μου ,απο μενα τον ιδιο.
Ειχα ακομη αυτη τη δυναμη ,να χανομαι απο μενα τον ιδιο,να μην υπαρχω στιγμιαια σαν εαυτος μου,να ξεχωριζω απο μενα και να ειμαι κατι αλλο που κι εγω δεν ηξερα απο που κατεβηκε ,τι ειναι, τι θελει.Ηταν διασκεδαστικο να νοιωθω οτι ζω σε μιαν αλλη ιστορια,σε μιαν αλλη ζωη.
Η ζωη οταν ειναι στην αρχη της μπορει να εχει εκδοχες,να ελπιζει,να διορθωνει,να αλλαζει,να στριβει να μεταμφιεζεται,να μη δινει λογαριασμο.
Εβρεχε ,ενα ευαισθητο απογευμα κι ετρεχα με το ποδηλατο ,αυτο εφτανε να γεμισει με φως την ψυχη μου.
Με περιμενε ενα βιβλιο με σελιδες που δεν ειχαν διαβαστει,για την ακριβεια δεν ειχαν ακομη γραφτει,κι εγω ειχα χρονο,δυναμη ,διαθεση να φανταζομαι να διαβαζω να σβηνω και να γραφω ,με την αισιοδοξια και την τολμη της νεαρης μοναξιας μου.

χιόνι

Μικρό χιονάκι σημερα
Οι ευκάλυπτοι σκύβουν στο βoριά
Για μια στιγμή ο ήλιος κρυωμένος βήχει
Μετά πάλι στα σύννεφα του
Χάλασε και το ραδιόφωνο μας
Που είσαι άνοιξη?
Ένα χαρούμενο σφύριγμα στο δρόμο
Κάποιος είναι καλά
Κάνει κρύο
Βαλε δύναμη να τα καταφέρεις
Ένας περαστικός στο δρόμο είναι καλά
Χάδι στο κεφάλι μικρού αγοριού
Φτάνει το διάλειμμα
Δεν θα προλάβεις
Κάνε κουράγιο
Μην αφαιρείσαι.

περι κυριακάτικης νύχτας

Το βραδυ της Κυριακης! Δε στρωνουμε το τραπεζι,δεν ετοιμαζουμε πραγματικο δειπνο.Ολοι μας,ο ενας μετα τον αλλον,παμε στην κουζινα να ψαχουλευουμε εδω κι εκει κατι να τσιμπησουμε,φοραμε ακομη τα κυριακατικα μας.οι φιλοι εφυγαν μολις πηγε εξη η ωρα. Εχουμε ολο το βραδυ στη διαθεση μας.Γεμιζουμε την μπανιερα με νερο. Κανουμε ενα αληθινο κυριακατικο μπανιο,με αφθονο γαλαζιο αφρο,εχοντας πολυ χρονο ν’αφησουμε τη σκεψη μας να ταξιδεψει αναμεσα σε δυο αφρωδη–θολα Τιποτα.Ο καθρεφτης του μπανιου θολωνει κι οι σκεψεις λιωνουν.Κυριως δεν σκεφτομαστε την εβδομαδα που τελειωνει ,ακομα λιγοτερο εκεινη που θ’αρχισει....Η σκεψη μας ταξιδευει αλλου,μερικες φορες μεχρι τα παιδικα μας χρονια,με νεφελωδεις αναμνησεις απο νωχελικους περιπατους ,με φοντο σχολικα αγχη και φανταστικους ερωτες.Νιωθουμε τις θυμησες να μας διαπερνουν.Αυτη η ψυχικη διαταραχη που μας κυριευει ξαφνικα,αυτη η απαλη μελαγχολια,που επιστρεφει οικεια,ειναι δυνατη σαν καλοκαιρινη βροχη-ειναι το βραδυ της Κυριακης.

(Αποσπασμα απο το βιβλιο του Φιλίπ Ντελέρμ « Η πρώτη γουλιά της μπύρας»)



Ενα τραγουδι λεει «δεν θελω να πικραινεσαι τις Κυριακες τα βραδια,
χωρις αυτη τη σκοτεινια τα χρονια μενουν αδεια»


Βραδυ Κυριακης -μελαγχολια
------------------------------
Η αγωνια για το Σαββατοκυριακο που γραφει οριστικα τελος ,
κι εκεινη η απειλητικη νεα βδομαδα με αυστηροτατο υφος σε περιμενει ν’αποδειξεις
για πολλοστη φορα ποσο χρησιμος κι αποδοτικος κι αποτελεσματικος εισαι......Προτιμω χιλιες φορες το πρωινο της Δευτερας που ηδη κολυμπαω στο κρυο νερο της καινουργιας βδομαδας παρα την «σκοτεινιά» του βραδιου της Κυριακης.

...μονο σερνεται και κοιταει χωρις ελπιδα...

Αποσπασματα απο αρθρο της Μυρτως Κοντοβα στην σημερινη Athens Voice:
" Όλη νύχτα καπνίζω και κάνω ζαπινγκ γιατί φοβάμαι μήπως πέσω για ύπνο και έρθει πάλι εκείνη η εικόνα που είδα : ...............ένα ορεσίβιο ανθρωπάκι με μούρη κόκκινη,υπεροξυγονωμένη,καψαλισμενη από τον ήλιο και τις πεζοπορίες στα βοσκοτόπια έχει δέσει με αλυσίδες ένα ματωμένο λυκάκι και το σέρνει ,το κλωτσάει ,το βασανιζει,τα αίματα τρεχουν,τα σκυλιά του κτηνοτρόφου επιτίθενται στο λυκάκι και το τρωνε,του τραβάνε τις σάρκες και αυτό δεν κάνει τιποτα,μονο σέρνεται και κοιτάει χωρίς ελπιδα,ενω το τοπικό κανάλι είναι εκεί γιατί αυτός τους έχει καλέσει να απαθανατίσουν το κατόρθωμα και δωσ'του να τραβάει το μικρό λυκακι,να το σέρνει με την αλυσίδα,να το παταάει-δεν μου εχει μεινει ψυχη να κοιταω......οποιος κανονικος ανθρωπος εβλεπε ειδήσεις και συγκεκριμένα αυτό το θεαμα,ειμαι βέβαιη ότι ξενυχτάει μαζί μου απόψε 26 Ιανουαρίου...."

κι αν φλεβισει.....

Πρωτομηνιά,λιακάδα,τα σύννεφα γράφουν ιστορίες στον ουρανό.
Ο Φεβρουάριος ξεκινα με στοργικη διαθεση.
Εχουμε μπροστα αποκριες,Πασχα,καλοκαιρακι...μου μυριζει καλοκαιράκι.
Καλό μήνα.